Jaja, dat is weer eventjes geleden, maar de broes-broes zit nog steeds niet op internet blijkbaar. Gelukkig zitten we inmiddels in de al wat meer bewoonde wereld, vlak bij de Victoria Falls. Maar laten we beginnen waar we vorige keer gebleven waren...
Van Kabwe en onze lions-club connecties aldaar zijn we doorgereisd naar Kafue National Park, maar vermits het zondag was zijn we eerst 's morgens braaf naar de mis geweest om een gebedje te doen dat onze diesel ons tot Livingstone zou brengen. Het heeft gewerkt blijkbaar, want we zijn dus niet gestrand onderweg, en we hebben er een echte Afrikaanse wikkeldoek van de Catholic Woman's Association aan over gehouden.
Bij het binnenrijden van het park stond daar number 4 van de Big Five verscholen in het gras. We hebben dus nu ook een leeuw en een leeuwin gezien. Door deze aangename verassing waren we in het donker pas op de camping. Weeral een prachtige camping met uitzicht op de rivier en daar hebben we ook voor de eerste keer zelf moeten koken. BBQ met voor Alain een beetje te veel wijn. Soit, de volgende dag hebben we zelf (Alain zijn kater was direct verteerd toen hij door het park mocht crossen en een olifant zag staan) een day-drive gedaan en hebben we weer lekker veel beestjes gezien (beknopte opsomming: olifant dus, veel wrattenzwijnen en hippo's, mega-krokodillen, kudus, pukus, impalas en ook bijzonder veel tse-tse vliegen - de laatste niet op foto vastgelegd). 's Avonds hebben we dan nog een night-drive gedaan na het eten en hebben we nog een ... luipaard gezien. Tja twee luipaarden zien is blijkbaar niet zo evident, dus mogen we ons toch gelukkig (haleluja) prijzen. De volgende morgen hebben we een boottocht op de Kafue-rivier gemaakt en hebben we weer veeel vogels en nijlpaarden gezien.
Dan zijn we richting Mongu vertrokken, een stadje aan de Zambezi in het westen van Zambia, tegen de grens van Angola. En toen we aankwamen was de grote vraag: "to diesel or not to diesel". Er was dus diesel want anders zaten we hier natuurlijk ook niet. In Mongu zijn ze blijkbaar niet gewoon om veel toeristen te zien, want ze vroegen ons meteen of we niet voor een UN vluchtelingen-organisatie werkten. Daar hebben we 's morgens eerst geprobeerd een onderhoud met de lokale King (de Losi-King wel te verstaan) vast te krijgen, wat niet gelukt is, en in de namiddag hebben we dan een boottocht door de floodplains tot op de Zambezi gemaakt. Heel relax allemaal.
Next stop: de Ngony Falls, een voorsmaakje voor de Vic Falls. We hebben daar een camping gevonden met een view om van achterover te vallen. We waren ook de enige gasten de eerste nacht, maar het enige nadeel was dat de Mosi's (het lokale bier) wel serieus duur waren. Maar ja ne mens moet veel drinken hier in Afrika. Wij dus op weg voor anderhalf uur naar de watervallen door de afrikaanse hitte tegen een snelwandeltempo. Eens daar waren die watervallen wel de moeite (zeker beter dan die van Coo!) maar de weg terug was nog heter en dorstiger. We hebben ons nog net kunnen inhouden om niet van de Zambezi te drinken, maar het bier stond gelukkig weer fris.
Dan zijn we bij eergisteren aanbeland: een reisdag van aan de kleine falls tot aan de zeeer grote falls. Gewoon de rivier volgen... Gisteren hebben we de Victoria Falls dus in zijn halve pracht (een single-entry visum voor Zambia belette ons om ook aan de Zimbabwaanse kant te gaan kijken) kunnen bewonderen. Na heel wat kletter-steig stond onze frisse Mosi klaar in de Fawlty Towers (zonder Basil). Even afkoelen in het zwembad en we konden er weer tegen voor het avontuur van vandaag namelijk een "boottochtje" op de Mighty Zambezi River.
Het begon allemaal zeer goed. Een groot lekker ontbijt en een safety briefing met veel "zwarte" humor. Daarna moesten we aan de Falls helemaal naar beneden schuiven en kletteren om uiteindelijk aan te komen in "The Boiling Pot" (Grade 5 rapid) waar we met onze raft moesten vertrekken. In de raft hebben we nog wat instructies gekregen en off we went. Na 30 seconden lagen we al ondersteboven in het midden van de Pot en kwamen we de een al erger dan de andere redelijk onder de indruk terug boven water. We hebben allemaal in meer of mindere mate een nabije doodservaring gehad. Het was pompen of verzuipen, maar vooral verzuipen in het begin. Gelukkig hebben we dan na meerdere pep-talks door de kapitein terug onze drive gevonden en zijn we er weer volledig ingevlogen. Team No Limits is daarna nog maar 1 keer geflipt en dat was in "The Mother" (Grade 3 rapid). En op het einde hebben we zelf spontaan een kleine rapid al zwemmend gedaan.
We zijn nu wel stikkapot na 28 km en 23 rapids te raften en gaan dus een Mosi'ke drinken om morgen op zoek te gaan naar number 5, de neushoorn. Misschien komt er nog iets vanuit Zambia anders komt de volgende post wel vanuit Belgie en stay tuned voor meer foto's...
Reacties