Colca Canyon naar Titicaca

Deze keer mag ik (An J) eens bloggen... Na de vorige blog zijn we ons bedje in gekropen om de volgende morgen te vertrekken naar de Colca Canyon - dat zou de tweede diepste canyon ter wereld moeten zijn (op sommige plaatsen meer dan 2000 meter diep). We zaten nog maar vijf minuten op het busje en toen kregen we gezelschap van ... jawel vier Hollanders - dat beloofde dus meteen voor drie dagen België - Nederland (en ik denk dat we niet hebben moeten onderdoen).

Anyway, onderweg naar boven zagen we meteen al een hele hoop vicuñas, lama´s en alpacas (dat werd tijd na een weekje Peru!) en we zijn toen ook nog een speciale rotsformatie gaan bekijken, met achteraf ons eerste coca-theetje. Toen ben ik als een hele stoere naar boven gesprint op 4000 meter hoogte, en dat heb ik meteen daarna mogen bekopen. Hoogteziekte is geen pretje heb ik aan den lijve mogen ondervinden, dus de rest van het verhaal van die dag heb ik van horen zeggen eigenlijk (ik lag zelf ko in het busje). Naar het schijnt zijn er daarna nog een paar dorpjes bezocht en een eerste stop bij de Cruz del Condor (dé plaats om condors te spotten in de Colca Canyon), maar dat viel een beetje tegen want er was maar 1 condor te zien en die was te snel weg om zelfs maar op foto vast te leggen). ´s Avonds in een gezellig hotelletje overnacht, waar ook Alain door de knieën ging qua hoogteziekte en An ook niet meer optimaal was (alleen berggeit Steven heeft nergens last van gehad).

Na een coca-theetje ´s morgens (het was bij iedereen gelukkig ook al beter wat de hoogteziekte betrof) zijn we nog eens teruggekeerd naar de Cruz del Condor, deze keer met meer succes - zie foto. Daarna zijn we de canyon afgedaald - meer dan 1000 meter. Puf. Puf. Gelukkig was er beneden een zwembad en lekker eten door onze gids Olivia klaargemaakt. ´s Avonds zijn we nog even naar DE brug over de Colca gewandeld en na nog een lekkere maaltijd en een kampvuurtje zijn we goed op tijd in onze tent gekropen. De volgende morgen vroeg uit de veren (ik mocht een half uurtje langer blijven liggen want ik had een privé-ezel die me terug naar boven zou brengen), om voor 9 uur weer boven te zijn - net op tijd voor ontbijt en nog meer coca-thee (niet dat we hier enige verslaving beginnen te ontwikkelen). Ik moet nu van Alain expliciet vermelden dat hij en Steven zonder ezel zijn bovengeraakt.

Daarna richting hot springs! Zowaar meer een vrouwenactiteit, maar het deed de mannen ook deugd. Na een buffetje ´s middags hebben we heeeel snel afscheid moeten nemen van onze Nederlandse mede-trekkers en onze gids, want de bus naar Puno was al op ons aan het wachten. Na een mooie trip over de Altiplano (en couleur locale in de bus) werden we ´s avonds als luxetoeristen afgehaald op de terrapuerte van Puno. Vermoeiende dag!

Dat brengt ons bij gisteren - omdat we inmiddels toch al aan de hoogte aangepast waren (we zitten nu op zo´n 3800 meter), zijn we 2 dagen op het Titicacameer gaan cruisen. We zijn langs de drijvende Uros-eilanden gevaren (Alain is er ook op geweest en het eiland is niet gezonken - toch steviger dan op eerste gezicht gedacht!) en hebben ´s avonds de nacht doorgebracht bij Olga en haar familie op het eiland (niet drijvend) Amantane. Daar hebben we veel patatjes gejast en gegeten en hebben we ´s avonds met de locals gedanst in traditionele kledij (gecensureerde foto´s - niet geschikt voor de blog). Deze morgen zijn we dan terug naar Puno gevaren via het eiland Taquile - een zeer traditioneel eiland waar de macho mannen allemaal met een breiwerkje rondlopen - zie foto.

We gaan nu shoppen en eten, morgen gaan we met de trein naar Cusco en de volgende blog zal dus van daar komen.

Groetjes en tot de volgende,

An