Veel gebeurd en gedaan sinds de laatste blog, en inderdaad weer thuis (en terug aan het werk) ondertussen.
Anyway, van Puno zijn we met de trein naar Cuzco gegaan. Het leek ons een leuk idee om geen uren meer in de bus te zitten, want dat hadden we al zoveel gedaan. Bleek dat de trein er veel langer over deed en we eigenlijk toch de relax-zetels in de bus verkozen boven de schudbankjes (wel mét tafel en tafellaken) van de trein. Tja, hebben we dat ook gehad zeker? De trein ging met een sukkeldraf door Puno en Juliaca, waar de marktkraampjes bijna tot op de rails stonden. 's Avonds stond er (na wat zoeken) weer iemand ons op te wachten aan het station om ons naar ons hotel in Cusco te brengen. We zijn dan gelijk op een eerste verkenning uitgetrokken en Cuzco is echt de moeite! De volgende dag zouden we naar de markt in Pisco gaan, maar An was ziek (en gelukkig in goede handen in de "Madre Tierra"), dus hebben we (Alain, Steven en mezelf) ons cultureel uitgesloofd en Cusco verder verkend en het Pre-Colombiaans en het Inka-museum bezocht.
De dag erna (vrijdag de 21ste dus – de nieuwe lente werd gevierd in Peru!) zijn we gaan mountainbiken. An was ook weer van de partij, hoewel een beetje wankel op de benen. Er werd ons voornamelijk downhill en vlak beloofd maar we begrepen al snel dat "Peruaans vlak" lang niet zo vlak is als zelfs maar vals plat van bij ons. Na veel zweten (en jawel, voor de Annen wandelen met de fiets aan de hand) werden we "beloond" met een bezoek aan de Incaruïnes van Moray, waar er experimenten werden gedaan met gewassen op verschillende hoogtes, een lunch met een prachtig uitzicht en de zoutwinning van Salinas (zie foto's). Zaterdag hebben we dan ook geen vinger meer bewogen dan strikt noodzakelijk met oog op de trekking die zondag begon. Gelukkig is voor souvenirs shoppen niet zo vermoeiend.
Zondag dus – D-day en een stralend zonnige dag! 's Morgens werden we samen met weer 2 Nederlanders – en later ook onze "crew" opgepikt en via Ollantaytambo naar het begin van de Inca-trail (km 82 voor de kenners) gebracht. Onderweg sukkelde er nog een jongetje dat met de fiets aan het leren rijden was onder ons busje – even schrikken maar hij kwam er gelukkig met een hersenschudding van af. We zijn dan langs enkele ruïnes naar onze eerste slaapplaats gewandeld. Onderweg werden we dan voor de eerste keer op een driegangenmenu (mét lookbroodjes vooraf) vergast door de kok en de rest van "het personeel" (8 man sterk voor 6 wandelaars en 1 gids).
Maandag (dag 2 van de Inca-trail) begon heel mistig met een klim naar "death woman's pass" - met 4.200 m het hoogste punt van onze trekking. Zo'n inspanning op die hoogte is dus echt niet te onderschatten en na veel hijgen kon de afdaling naar onze tweede kampplaats beginnen. Toen we vroeger dan verwacht daar toekwamen om van een rustige namiddag te genieten kregen we de eerste plensbui van de vakantie te verwerken. Na een regenachtige nacht (onze tent bleef gelukkig wel droog), stond er een volgens de brochure "unforgettable" derde dag op het programma. Helaas hadden ze er niet bijgezegd dat het soms ook heel erg mistig kan zijn op de Inca-trail. Niet getreurd, er werden nog enkele mooie Inca-ruïnes (en zelfs een regenboog!) gespot en weer een driegangenmaal verorberd onderweg! Toen we 's avonds op de camping toekwamen was er zelfs een warme douche – een welkome afwisseling na drie dagen zweten.
Woensdagmorgen zijn we supervroeg aan de race naar de sungate (intipunku) begonnen om een mooi plaatsje voor de zonsopgang over de Machu Picchu te bemachtigen. Wij waren mooi op tijd, wat van de zon en de Machu Picchu zelf helaas niet kon gezegd worden – het was even mistig als de dag ervoor! Beetje (veel) anticlimax, maar na een uitleg over dwergen en heksen en nog vanalles wat we niet zo goed begrepen (het Engels van onze gids Maria liet soms een beetje te wensen over) waren we al wat beter gezind toen we eindelijk de Machu Picchu in volle pracht mochten aanschouwen. Het was de moeite wel degelijk waard!!!! (de foto's spreken voor zich veronderstel ik) Na ons uitgebreide bezoek van de site zijn we nog lekker gaan eten in Aguas Calientes en zijn we nadien nog even in de warmwaterbronnen gaan uitpuffen voordat we met de trein terug naar Cuzco zijn gereisd.
Donderdag hebben we de laatste inkopen in Cusco gedaan en hebben we daarna het vliegtuig weer naar Lima genomen. In Lima logeerden we deze keer in Miraflores, een nieuwere buitenwijk die aan de zee ligt. We hebben een wandeling langs de vuurtoren en het strand gemaakt om de honger wat op te wekken voor onze laatste culinare avonduitspatting : diner in de "Rosa Nautica" – een visrestaurant in zee in Miraflores. Het uitzicht was spectaculair en het eten al even goed. Alleen een beetje te veel bier en pisco achteraf wat mezelf betreft! Onze laatste dag - vrijdag - hebben we Miraflores verder verkend (er staat daar een pre-Inca piramide pal in het midden van de stad!), en 's middags zijn we op de valreep toch nog "cuy" gaan eten. Vooral Alain vond de cavia best te pruimen (zie foto), wat mij betreft hoeven de cavia's thuis niks te vrezen – één keer was genoeg. Toen werd het onvermijdelijk tijd om weer richting Belgenlandje te vertrekken ... hasta luego Peru y muchas gracias por su hospitalidad!
Reacties